Ligji i kontratës
Një kontratë konsiderohet një marrëveshje midis të paktën dy palëve që duan të angazhohen për një performancë.
- A keni nënshkruar një kontratë qiraje dhe keni marrë një automjet me defekt?
- Dëshironi të revokoni urdhrin e vendosur me një sipërmarrës me efekt të menjëhershëm?
- A keni vënë re një defekt në një punë të urdhëruar?
- Nëse një kompani private sigurimesh ka përfitimet (esp. Përfitimet ditore të sëmundjeve) dhe ju dëshironi të zbatoni pretendimet tuaja sipas ligjit civil?
- A refuzon blerësi të paguajë çmimin e blerjes së rënë dakord?
Ligji zviceran i kontratave nuk njeh një numër clausus të kontratave. Ndërsa të ashtuquajturat kontrata nominimi janë të rregulluara në mënyrë eksplicite në nenet 184 deri në 529 të Kodit Zviceran të Detyrimeve (CO), nuk ka rregulla ligjore specifike për të ashtuquajturat kontrata innominate.
Kontratat e propozuara ligjërisht të standardizuara përfshijnë, në veçanti, kontratën e blerjes, kontratën e dhuratës, kontratën e qirasë, kontratën e punës, kontratën për punë, urdhrin e thjeshtë dhe kontratën e garancisë.
Falë parimit të lirisë së kontratës, i cili njihet në ligjin zviceran të kontratës, çdo person është i lirë të vendosë, brenda kufijve të ligjit (cf. Art. 19 CO), me çfarë dhe me çfarë përmbajtjeje dëshiron të lidhë një kontratë. Për rrjedhojë, mund të konkludohen edhe kontrata që nuk parashikohen në mënyrë eksplicite nga Kodi i Detyrimeve. Këto kontrata, siç u përmend më sipër, cilësohen si kontrata innominate. Shembujt përfshijnë kontratën e qiradhënies, marrëveshjen e franchises, marrëveshjen e faktorizimit ose marrëveshjen e licencës.
Ligji zviceran i kontratës jo vetëm që njeh parimin e lirisë së kontratës, por edhe atë të lirisë së formës. Përveçse nëse ligji kërkon në mënyrë të shprehur një formular të veçantë (formë e shkruar, notarizim publik etj.) ose palët kanë rënë dakord për një formular të caktuar, një kontratë është informale dhe për këtë arsye edhe e vlefshme gojarisht. Ka kërkesa formale, për shembull, për caktimin, blerjen e tokës dhe premtimin e dhurimit. Respektimi i kërkesës formale të përcaktuar ligjërisht është një parakusht për vlefshmërinë e kontratës që kërkon formë. Kontratat paraprake dhe ndryshimet e mëvonshme të kontratave që kërkojnë formë formale janë gjithashtu subjekt i të njëjtave kërkesa formale si kontrata kryesore.